ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ



Μέρος πρώτο.

Είχαν βρει την παραλία μέσω ενός γνωστού τους ελευθεροκαμπίτη μετά από μια συζήτηση σε ένα φεστιβάλ ανεξάρτητων βιολογικών παραγωγών. Βρισκόταν στους πρόποδες της Μαμούλαινας, προσβάσιμη μόνο μέσω ενός επαρχιακού χωματόδρομου. Είχε χώρο ίσα ίσα για δυο τρεις σκηνές.
Θα πήγαιναν οι πέντε τους:
ο Μάρκος, πρώην ρέιβερ, νυν εκπαιδευτής Κουνταλίνι γιόγκα
ο Ιάσωνας και η Ιοκάστη, που η κύρια ενασχόληση του ήταν το street performance και τα ζογκλερικά
ο Μάρκος (2), δάσκαλος ντιτζερίντου
η Ευτέρπη η οποία ετοίμαζε μια start up για αγορά βιολογικού vegan, gluten free νερού μέσω Bitcoin.

"Δεν είναι ακριβώς Bitcoin", είπε η Ευτέρπη ενώ έστηνε τη σκηνή της, "σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε ένα δικό μας εναλλακτικό ψηφιακό νόμισμα, γενικά κάπως έτσι την έχω σκεφτεί τη φάση, μου έκατσε η ιδέα σε ένα σεμινάριο ομοιοπαθητικής και γενικά την έχω στο μυαλό μου καλά, έχω και ένα φίλο που ειναι σε λίνουξ και ψάχνεται με αυτά για να το στήσουμε. Δε με ενδιαφέρει το κέρδος, ίσα ίσα να βγάζω ένα μισθό ρε παιδί μου, να μπορώ να ζήσω άνετα, δε θέλω και πολλά".

Ο Μάρκος (2) με τον Ιάσωνα και την Ιοκάστη είχαν αναλάβει το μαγείρεμα: βιολογικά λαχανικά σε λάδι καρύδας με μοσχοκάρυδο.

Ο Μάρκος (1) έκανε γιόγκα βλέποντας το ηλιοβασίλεμα. "Παιδιά εγώ θα φάω το μήλο μου", είπε, "είμαι vegan εδώ και ένα χρόνο αλλά τώρα τελευταία την ψάχνω με την φάση της ωμοφαγίας. Προσπαθώ να αποβάλλω τις τοξίνες από το σώμα μου. Υπάρχουν δυο ειδών τοξίνες: οι φυσικές και οι πνευματικές. Μας δηλητηριάζουν καθημερινά. Μας νανουρίζουν τα ψηφιακά μαξιλάρια μας και αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα που υπάρχει μπροστά στα μάτια μας. Διάβασα ένα άρθρο στο Ίντερνετ για έναν γιόγκι που έχει περάσει τη φάση σε άλλο επίπεδο, τρέφεται μόνο με νερό, ήλιο, αέρα και διαλογισμό. Αυτό είναι πραγματική επικοινωνία με το σύμπαν και όχι οι ηλεκτρονικές παρωπίδες που μας κρατάνε σκλάβους".

"Εγώ είμαι vegan από τα 18 μου", είπε η Ιοκάστη.

"Εγώ από τα 17" συμπλήρωσε ο Ιάσωνας. "Βλέπω ανθρώπους να είναι εντελώς αδιάφοροι με τη φάση και αυτό με εκνευρίζει. Δηλαδή εντάξει ρε φίλε αλλά πως να σε σεβαστώ όταν αυτό που αποκαλείς φαγητό ισοδυναμεί με γενοκτονία. Δε θέλω να είμαι υπερβολικός αλλά αν ξέρω γω, έστω να έβλεπαν οι μάζες πως συμπεριφέρονται στα ζώα στα φάρμες και στα σφαγεία και πως δολοφονούνται αθώα πλάσματα, θα άλλαζε ο τρόπος σκέψης τους. Έχω επιλέξει τη χορτοφαγία για έναν φυσικότατα τρόπο ζωής και ξέρεις κάτι; Υπάρχουν και συμπληρώματα διατροφής ρε φίλε και γενικά αν προσεχείς είσαι κομπλέ, θα ψαχνόμουν και γω με τη φάση της ωμοφαγίας όμως γιατί είναι τίμιο".

Είχαν έρθει για να κάνουν candy flipping. Lsd και καπάκι mdma. Θεωρείται ότι σου δίνει το δυνατότερο hype. Ο Μάρκος (1) είχε διαβάσει άπειρα άρθρα στο Erowid και είχε κατεβάσει και ένα app στο IPad του που θα τους καθοδηγούσε έτσι ώστε να κουμπώσουν το mdma την κατάλληλη στιγμή.

Γιόγκα, ντιτζερίντου, ζογκλερικά και ψυχεδέλεια. Το τριπ ηταν δυνατό. Η θάλασσα άρχισε να αναπνέει. Ο ελαφρύς κυματισμός μετατράπηκε σε ένα σαγηνευτικό χορό, τα αστέρια light show. Ο Μάρκος άρχισε να τζαμάρει στο Ντιτζερίντου. Οι υπόλοιποι άρχισαν να χτυπάνε ελαφρά κατσαρόλες και ποτήρια σαν αυτοσχέδια κρουστά. Ήθελαν να μπουν σε trance. Να εγκαταλείψουν τον υλικό κόσμο. Να ξεχάσουν φόβους και ανασφάλειες. Να αφήσουν πίσω τα μαξιλάρια του δυτικού τρόπου ζωής και να αφεθούν στην πρωτόγονη μουσική της θάλασσας. Μετά από λίγο, το iPad έβγαλε έναν βόμβο υπενθύμισης και άρχισε να παίζει psytrance.

Η παρέα κούμπωσε το mdma. Οι σαμανιστικοί ήχοι των infected mushroom άρχισαν να αντηχούν στην παραλία. Το τατουάζ του Ιάσωνα, ένας λύκος σε ένα βουνό να κοιτάει ένα φεγγάρι-μαντάλα ζωντάνεψε και άρχισε να χορεύει μαζί τους. Αγάπη, χαρά και συντροφικότητα τους κυρίευσε. Όλα ήταν πανέμορφα.
Ξαφνικά ο Μάρκος (2) πρόσεξε ένα απόκοσμο φως να έρχεται από το βουνό. Μια δύναμη εκτυφλωτικής καθαρότητας. Ο Μάρκος γύρισε στους υπόλοιπους: παιδιά το βλέπετε; Έρχεται, ανοίγει το τρίτο μάτι.
Όλοι χαμογέλασαν και σήκωσαν τα χέρια τους προς το φως.

Μέρος δεύτερο.
Η Σοφία είχε έρθει από Αλβανία. Δούλευε κονσομασιόν στο νάιτ κλαμπ Πριβέ. Ήρθε στα 20 της και εδώ και δεκατρία χρόνια έχτιζε καριέρα σε αγκαλιές θαμώνων κέντρων παρηγοριάς. Η ιστορία της δεν ήταν τραγική όμως. Ότι έκανε στη ζωή της ήταν προσωπική της απόφαση. Κανένας δεν την πίεσε. Ήρθε νόμιμα και με τα χαρτιά της. Παρ όλα αυτά έλεγε άλλη ιστορία στις ξένες αγκαλιές. Σε ανθρώπους σαν τον Νώντα, οδηγό νταλίκας. Σε αυτόν έλεγε για τράφικινγκ και ξύλο και πως ήθελε να ξεφύγει από αυτή τη ζωή. Δεν ήταν ακριβώς ψέμματα. Ήταν κομμάτια από ζωές άλλων, φίλων, συναδέλφων... Τον βόλευε τον Νώντα όμως που ήθελε ένα παραμύθι. Ήθελε κάποια να τον βλέπει σαν θεό, προστάτη και λυτρωτή. Εκεί πέρναγα ο λόγος του και τα λεφτά του. Ήταν κάποιος, μέτραγε. Απόψε όμως η Σοφία είχε βρει άλλη αγκαλιά και ο Νώντας είχε μεθύσει. Είχε επιτεθεί σε έναν άλλο θαμώνα. Τον χτύπησαν και τον πέταξαν έξω από το μαγαζί. Ο Νώντας ήταν νταής. Άπειρες φορές είχε χτυπήσει τη γυναίκα και την κόρη του. Το αφεντικό του ήταν νταής, άπειρες φορές τον είχε χτυπήσει και ξεφτιλίσει μπροστά στους συναδέλφους του. Τώρα ο Νώντας μεθυσμένος, νευριασμένος και απελπισμένος πατάει γκάζι στον στενό χωματόδρομο της Μαμούλαινας. Το φορτηγό γλιστράει, ξεφεύγει από την πορεία του και πέφτει από τον γκρεμό. Η τελευταία εικόνα που βλέπει ο Νώντας είναι μια παρέα παραθεριστών να χορεύουν έχοντας τα χέρια τους τεντωμένα προς το φορτηγό.
Η έκρηξη και η φωτιά που έπιασε έκανε δύσκολο το έργο της αναγνώρισης των πτωμάτων.
cir Admin

Κοινωνιολόγος, marketeer, και διάφορα άλλα. Φτιάχνω μικρές ιστορίες και άρθρα based on 100% true events ή κάπου εκεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου