Στα χέρια του το τελευταίο μοντέλο IPad με ένα τεράστιο αυτοκόλλητο no borders να καλύπτει το λογότυπο. Μαυρισμένο και γυμνασμένο σώμα γεμάτο tribal τατουάζ. Καλοχτενισμένο μούσι και μακρύ μαλλί να καταλήγει σε δυο κοτσιδάκια. Γυαλιά οράσεως με χοντρό σκελετό. Μαγιό που δεν έχει δει σταγόνα θάλασσας. Διάβαζε ενα άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση της Αυγής.
Γύρισε στην κοπέλα του.
"Μου αρέσει αυτη η παραλία, έρχομαι σε επαφή με τον απλό κόσμο, τους προλετάριους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε από που ερχόμαστε για να γνωρίζουμε που πάμε."
Φώναξε τον σερβιτόρο.
"Φίλε μου θα μας φέρεις έναν κατάλογο;"
"Συγγνώμη άλλα δεν σερβίρουμε φαγητό σε ξαπλώστρες, μόνο καφέ, αναψυκτικά, κάνα τοστ"
"Σίγουρα θα μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό όμως έτσι, Πελάτες είμαστε"
"Θα ρωτήσω το αφεντικό"
Ο χιπστερ συνέχισε να μιλάει στην κοπέλα του.
"Θέλω να είμαι κοντά στον κόσμο. Οι καλύτερες διακοπές μου ήταν σε ένα χωριό στην Ανατολική Ινδία, ένοιωσα ίσος προς τον απλό κόσμο. Ευγενικοί άνθρωποι, σκίστηκαν να μας εξυπηρετούν, κάναμε και γιόγκα με έναν εκπαιδευτή που είχε έρθει αποκλειστικά για εμάς από την Καλιφόρνια. Ξέρουν από φιλοξενία. Σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν μια μεγάλη οικογένεια. Υπάρχει ζωή και μακριά απο τον καπιταλισμό."
Ξανάνοιξε το iPad του και έβαλε να παίζει ένα παραδοσιακό τραγούδι από το Μπαλί.
Ο σερβιτόρος επέστρεψε και είπε:
"Το αφεντικό λέει ότι μπορούμε να σερβίρουμε κάτι απλό για εσάς, έχουμε ποικιλία αλλαντικών, θαλασσινών, πιατέλα με κρεατικά..."
"Έχεις μήπως κινόα χωρίς γλουτένη; Η τίποτα vegan;"
Το γκαρσόνι τον κοίταξε.
"Μπορώ να φέρω μια χωριάτικη αν θέλετε"
"Έθνικ κουζίνα,τίποτα με κινεζικό λάχανο;"
"Μπορώ να φέρω λάχανο καρότο"
Σιωπή.
Ο χιπστερ κοίταξε τον σερβιτόρο.
Ο σερβιτόρος μίλησε:
"Μπορώ να σας φέρω νερό τουαλέτας με χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας"
"Είδες που που τελικά κάτι υπάρχει και για εμάς;"
Τη ζευγάρι απόλαυσε το γεύμα τους υπό την μυρωδιά και τον ήχο των πορδών τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου